Lief dagboek.Wat een weer vandaag als je nog niet depressief bent dan wordt je het wel.
Vandaag heel rustig aan gedaan veel last van mijn buik,de gehele inhoud (operatie gebied) is zeer zeurderig ,en trekkerig.
Mijn boek uitgelezen het tweede deel van knielen op een bed violen,een heel raar boek met een raar einde.
Tussen de regen buien door Joep uitgelaten en de kinderen heen en weer gependeld van en naar school.
Zeker tien keer nat geregend nat,zeg maar zeiknat!!!!!!!!!!!
Je haar hangt zo leuk op half zeven dan,je broek klets water nat mascara doorgelopen je regenjas hangt als een vot om je lijf.
Morgen nog zo'n dag volgens het weerbericht.
Vandaag gingen mijn gedachten toch wel veel met mij aan de loop,hoe nu verder,in de bieb vanmiddag in een boek staan lezen over euthanasie hoe moet dat geregeld worden dat is hopelijk nog heel ver van mijn bed maar ik denk daar wel over na ik wil wel een kwaliteit van leven zoals ik altijd was hupsakee doorgaan en niet dat ik straks niets meer kan en zielig gevonden wordt daar pas ik voor.
De wereld gaat door dat besef ik de laatste tijd heel erg en dat is voor de meeste mensen maar goed ook,maar voor mij is dat allemaal niet zo van zelfsprekend meer ,mijn leven en niet dat alleen van mij maar ook dat van Mart en de kinderen staat hopeloos op zijn kop,dan kan iedereen heel leuk en gezellig tegen ons doen maar het verdriet en de bangheid zitten er wel.
De vragen en gedachten ,de angst zitten heel diep en doen pijn,ik heb namelijk kanker en dat gaat nooit meer over!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ik kan nooit meer dat onbezorgde vrouwtje zijn die ik was,altijd met een lach op mijn gezicht overal de humor van inzien nee dat is over,mijn lichaam staat als seinpaal boven alles uit ieder teken moet ik allert blijven wat voel ik wat is dat moet ik me ongerust maken moet ik gaan bellen,blijft mijn gewicht op peil,hoe voel ik mij,pijn wat voor pijn enz,enz..............
Wat een klaagzang zeg,maar zo is het op dit moment wel,hoe treurig het ook klinkt,zo ziet de toekomst eruit op dit moment.
Lief dagboek tot morgen liefs Marianne
4 opmerkingen:
Hallo lieverds,
De downs overheersen nu en dat vind ik heel erg begrijpelijk!!!
Ik heb het al eens eerder gezegd: Ik zou er wat voor geven om je angst, boosheid en machteloosheid weg te nemen. Ik kan het niet.
Wel kan ik je zeggen, dat ook wij erg verdrietig aan aangedaan zijn door wat jullie mee hebben gemaakt en nog voor de boeg hebben.
Altijd als ik je tegenkom is het hop praatje pot en hoe blij ik ook ben dat het met ons kleintje allemaal goed gaat... omtrend jullie heb ik zo'n machteloos gevoel.
Wat ik nu tegen je zou willen zeggen, wil maar niet komen. De juiste woorden kan ik niet vinden. Ik blijf maar zeggen, dat we aan je denken. Je hebt er geen fluit aan, maar wat we nog meer kunnen doen... ik weet het even niet!!!
Ik hoop in ieder geval, dat ALS we WÉl iets voor jullie kunnen doen je niet schroomt en gewoon aan de bel trekt!!!
Tot die tijd is het bidden, hopen en duimen... voor het allerbeste in jouw scenario...
Hele dikke kussen,
Jeroen, Christa, Tim en ???
Op onze bel moet je trouwens duwen... trekken werkt hier niet.
:S
Lieve Martin,Marianne en de kids,
We bidden voor jullie, dat is het enige wat we voor jullie kunnen doen.
Liefs Arie en Marianne en de kinderen
he zussie,
Ik weet dat jullie gezond eten en dat je spinazie moet wassen maar dit is overdreven ( zie foto )
Kom op zus, ik weet hoe moeilijk het is maar ik weet ook dat je absoluut een doorbijter bent.
Kus van mij
Een reactie posten