donderdag 19 juli 2007

Donderdag 19 Juli.

Lief dagboek.
Hier zit mijn grote vriend in de sneeuw,in Dachstein dinsdag zijn ze daar geweest het moet er heel mooi zijn .Hij schreef mij gisteren via het chatten dat ik op mijn site moest schrijven dat ze in de sneeuw liepen met 38 graden.
Hij is steevast van plan heel snel zijn diploma te behalen zijn CIOS opleiding er achteraan en dan een skischool beginnen in Flachau.Dat is waar Jap het al jaren over heeft.
Skileraar zijn dat is het.......en hij gaat mij les geven,geweldig plan.
De kinderen hebben het geweldig,vandaag zijn ze naar de Weichensee geweest,ook weer van die enorme hoge temperaturen,de jongens gingen een wandeltocht maken de meisjes bleven bij een restaurant in de zon zitten.
Ik geloof dat ze het alle drie prima naar de zin hebben,hoewel Vera af en toe schrijft dat ze mij erg mist.
Ik mis ze ook alledrie het geneuzel en geteutel het drukke maar........ik mis ze niet op een verdrietige manier wat ik wel van mijzelf had gedacht ,ik kom echt tot rust.
Vandaag las ik het volgende gedicht:

Als je veel hebt meegemaakt
en je hebt dat allemaal verwerkt,
dan weet je meer,dan ben je rijker.
Zelfs als je tijdens je rijke leven
een reeks littekens hebt opgelopen.
Want niet wat je meemaakt,is belangrijk,
wel de wijze waarop jij daarmee omgaat.


Uit het boekje IK WENS JE BETERSCHAP van Karel Claes

Ik heb vandaag weer een prachtig boek gelezen lekker in de tuin,ik heb nu het gevoel dat ik wat begin uitterustten,te ontspannen ik heb ook wel een gezellig kleurtje opgelopen Mart zegt dan altijd huisvrouwen bruin.
Mart gaat vanavond met vrienden naar de sauna,ik ga bij een buurvrouw koffie drinken maar eerst nog even Joep uitlaten.
Vanavond hebben we geen contact met de kinderen,hopelijk morgen weer.
In deze afgelopen stille dagen heb ik veel kunnen nadenken over het feit hoe mijn leven eruit kan gaan zien,de vraag is nu alleen starten met nabehandelen of..................nog even wachten en nog iets voor later achter de hand hebben zoals een verpleegkundige mij vertelde door de telefoon want stel als er weer een carcinoid gaat groeien dan heb je nog wat natebehandelen.
Ik heb voor mijzelf besloten om te vragen in Daniel den Hoed behandelt te mogen worden omdat ik geen goed gevoel heb bij het Erasmus mc.
In Daniel den Hoed ben ik een van de velen met kanker en kan ik mijzelf ook zo voelen en heb ik meer begrip voor de situatie waar ik in leef.
In het Erasmus mc. ben ik Mw.Mulder als zwart /wit foto een stel darmen met een vel erom heen dat is het gevoel wat ze me daar hebben gegeven.
Dinsdag ga ik het allemaal bespreekbaar maken tot die tijd nog onzekerheid.
Lief dagboek tot morgen liefs Marianne.

8 opmerkingen:

Anoniem zei

Lieve Marianne,
Wederom een prachtig gedicht en fijn dat je uit gedichten ook kracht kan halen.Geniet van die kleine dingen om je heen voor anderen soms zo onbelangrijk maar voor jou van onschatbare waarde.
We denken heel veel aan jullie allemaal en bidden voor dinsdag voor een goede uitslag!!!!!!!!!!!!!
Liefs van Ank en Joël

Anoniem zei

ha die mam over 5 jaar heb ik 2 diploma's op zak en me eigen school geopend (hoop ik) je krijgt de beste skiles die je ooit heb gehad niet van die hannes ofzo vandaag naar weissensee geweest bijna helemaal tot de top (niet genoeg tijd) toen weer terug klimmen en filmpje gemaakt ja pa een filmpje ik weet dat het niet mog:P toen in de auto en flink verkeerd gereden en nu bij hansi voor de rest gaat het goed hier iedereen begiont wel te vervelle maar dat bederft de pret niet
groetjes jap

Anoniem zei

hoi mamie en papie en joepie het boek is spannend en anja/roel is leesverslaafd en ik ook een beetje roel heb beloofd om mijn boek morgen uit te hebben dikke knuffel vera

Anoniem zei

Hoi Marianne

Alles goed hier, wil alleen even zeggen maak je niet altedruk en blijf hoop houden in de toekomst.Doe je je vader de groeten van ons en ook Mart zijn moeder!
Groetjes van Hilda en Arie en alle kinderen

Anoniem zei

He zussie,

Ben je na een dagje tuin al weer een echte sproetenkoninging ? Goed van je om aan de Daniel vast te houden. Ik moest wel meteen aan Ma denken. Die zei steeds tegen me : Ik wil niet naar de Daniel want dan ben ik echt ziek. Misschien hadden we er beter aan gedaan van wel. Spookt steeds door die gekke kop van me. Toch voel ik dat ze bij ons/ jou is om te steunen.
Ben blij dat die gasten het in Oostenrijk naar het zin hebben, geeft jullie ook wat rust.
Morgen een dagje ontwikkelingshulp in Belgie, dus tijd zat in de auto om te bellen

Kus van je kleine broertje

Anoniem zei

Hoi Marian
Ben zo blij voor je dat je de regie pakt en indien nodig voor de Daniel kiest. Het is erg zat dat je als 'patient' hier zelf over na moet denken. Het is echter de realiteit en ja Marianne het gaat om alles, de hele mens en zijn omgeving niet slechts het ziektebeeld. Denk en volg je iedere dag.
Liefs Anita

Anoniem zei

leuke foto van jasper.
fijn dat de kinderen het naar hun zin hebben.nu maar hopen dat jullie ook mogen gaan.het gedichtis mooi en helpt mij ook weer!
sterkte marian en mart.

groeten van leny

Anoniem zei

Hallo Marian en Martin,
Wat heerlijk dat de kids het zo fijn hebben! Jasper ziet er ook goed uit op de foto. Fijn, fijn, fijn.
Ik vind het ook heel knap, dat je ze wel mist, maar toch je eigen rust kunt vinden.
We tellen de dagen met je mee af naar dinsdag. Ik weet niet hoe het komt, maar iedere morgen sta ik op en denk het eerst aan jou. Het gaat helemaal vanzelf.
Met "ons" is alles goed.
Woensdag op de echo hebben we gezien, dat de beeb in lengte verdubbeld was... nu al 25 mm!!!
Dat je daar zo beroerd van kunt voelen zeg :S.
Armpjes, beentjes, oogkasje en schedeltje... alles gezien. Heel fijn en heel geruststellend.
Veel sterkte de komende dagen. Meestal kruipen de laatste dagen voorbij... dus hou je taai!!!
Kuss
Jeroen, Christa en Tim