Zondag 17 Juni.

Lief dagboek.
Wat een fijne dag,het begon met een ontbijtje op bed voor Mart voor de vadertjesdag!!!!
Vera had een soort pennenbakje gemaakt op school,ziet er leuk uit,en paps kreeg allerlei lekkere luchtjes voor in de douche.
Voor het eerst na zes weken weer naar de kerk,ik had heel de week nagedacht hoe ik iedereen kon bedanken, maar vooral hoe ik God kon bedanken.
Voor het werk wat Hij rondom mijn ziekenhuisopname ,de operatie ,nu het herstel ,Maar ook mijn angsten mijn verdriet,ik voelde heel vaak Zijn warme armen om mij heen.
Ik heb heel vaak in het ziekenhuis om Hem geroepen, God help me,en zie hoever ik nu ben gekomen.....
Vanmorgen heb ik daarom persoonlijk iedereen die mij lief is maar vooral God ,bedankt.
Hier volgt mijn verhaal...

Hier sta ik weer na ruim vijf weken na de operatie.
Een operatie die heel groot en zwaar is geweest,maar waar ik heel goed van aan het herstellen ben.
Ik moet nu nog wachten op een vervolg opname in het Erasmus MC,voor nog een eventuele nabehandeling.
Deze afgelopen periode zijn zwaar geweest voor mijzelf,voor mijn gezin, voor mijn familie,en vrienden.
Maar wij voelen dat wij dit niet alleen hebben kunnen doen, maar samen met ontzettend veel lieve mensen om ons heen.
Er is heel veel voor ons gebeden,vooral voor mij,voor herstel en dat voelt goed,dat geeft een warm gevoel,want zonder God's armen om mij heen maar ook omdat van mijn gezin hadden wij niet zover kunnen komen.
Ik wil daarom iedereen bedanken voor de vele kaarten bijna vierhonderd,de enorme hoeveelheden boeketten bloemen , de fruitmanden,de hulp op welke manier dan ook het is teveel om op tenoemen.
Het is voor mij onmogelijk om iedereen persoonlijk te bedanken,ik ben er nog dagelijks stil en ontroerd door.
De weblog die ik al schrijf vanaf 28 April wordt veel gelezen,ik kan daar mijn verhaal en soms mijn emoties kwijt op mijn eigen manier,dat blijf ik zeker nog doen.
Ik wil afsluiten met een opwekkingslied,lied 451.
Dit lied kreeg ik vlak voor de operatie op een kaart geschreven van een lieve vriendin ,in de afgelopen periode heb ik hem veel gelezen,zeker op de heel zware momenten vlak na de operatie ,hier heb ik veel kracht hoop en moed uitgeput.

Ik hef mijn ogen op naar de bergen,
Waar komt mijn hulp vandaan?
U bent mijn hulp ,Heer
door wie de hemel
en aarde zijn ontstaan.

Ik heb U nodig,God.
Want U bent mijn kracht,mijn Heer.
Dus ik vertrouw op U
Dat U mij redden zult
Geef mij Uw leven Heer.

Gisterenavond had ik het nog even voorgelezen aan Mart maar halverwege ging het niet verder,zoveel emoties ,zoveel intens verdriet ,maar vanmorgen ging het heel goed ,ik had met de dominee afgesproken als ik niet verder kon zou hij de tekst verder aflezen,maar ik kon het,ik kreeg ook hier weer de kracht.
Het was muisstil in de kerk,zo intens.....heel dankbaar ben ik dat ik dit weer mocht doen.
Daarna even bij mijn vader koffie gedronken,en toen mijn bedje in,samen met mijn dochter een dutje gedaan.
Vanmiddag zijn we samen met mijn broertje Rein ,Cootje en al onze kinderen naar de Carnissegrienden geweest en hebben daar ongeveer twee uur gewandeld,wat...........ja,ja, twee uur.
Mijn bergschoenen aangetrokken en gaan en in een normaal tempo,Joep was weer door het dolle heen,trouwens Rein ook,wat er allemaal gebeurd is is teveel om op te noemen,in ieder geval de kinderen hebben het niet droog kunnen houden.
Op de foto praten we over hoe stil het vanmorgen in de kerk was,en hoe trots hij op mij is,maar dat ben ik ook op hem,iedere dag belt hij even,zomaar ....zusje hoe gaat het,ik ben ook trots op hem want hij moet ook maar weer met deze ziekte worstelen en trekt zijn conclusie.....
Maar Rein je weet het we gaan ervoor hoe dan ook,bedankt voor deze fijne middag ik hou van jullie.
Daarna lekker chinees gegeten met z'n allen en nu lekker even onderuit,lief dagboek tot morgen,liefs Marianne.