Lief dagboek.
Ik ben heel moe vooral van het denken,wat staat mij nu weer te wachten.
Vanmorgen eerst Bob uitgezwaaid,die werd door Rein opgehaald om op kamp te gaan,daarna ging ik zelf op pad om weer richting Erasmus mc te gaan, voor een scan.
Om 8.30 uur lag ik weer onder de scan dit duurde 20 minuten,na afloop kwam dokter nummer 1 binnen om zijn kijk op MIJN scan te geven daarna kwam dokter nummer 2 binnen en ik lag vast gesnoerd onder die scan vast.
Door de herrie van die scan kon ik er ook nog niets van verstaan,dan wordt ik zo boos van binnen het gaat verdorrie over mijn lichaam!!!!!!!
Daarna werd ik los gemaakt en werd mij uitgelegd door een arts dat ze (iets) zien hopelijk is het ontlasting wat zich langzaam verschuift en anders is het (iets) aan de blaas of endeldarm.
Begrijpt iedereen het ik niet dus????
Vrijdag moet ik dus weer,en gaan ze een sms-scan maken,daar ben ik dinsdag ook door geweest dat is een scan woorop ze kunnen zien waarin je lichaam mogelijke tumorhaarden zitten ,ik vroeg dus ook vanmorgen of dat iets nog een tumor was,ik kreeg als antwoord dat het hopelijk ontlasting is en dat moet vrijdag dan verschoven zijn.
Mijn hoofd loopt om van allerlei gedachten en dat zijn niet de leukste,de dokter vroeg of ik nog tijd vrij kon maken om vrijdag nogmaals te komen,ik zei ik zal wel moeten,ik vroeg wel als het beeld zo blijft wat dan?????
Dan k0men er andere onderzoeken welke liet hij in de midden,vrijdag ben ik natuurlijk weer vrolijk van de partij.
IK moet wel zeggen dat ik bijna de moed begin te verliezen,stel dat het toch nog een tumor is wat dan?????
Eigenlijk wil ik daar niet aandenken.
Ik voel me deze week verschrikkelijk,mijn hoofd zit vol,mijn buik doet zeer van het laxeren,ik ben nu nog aan de diarree ,eigenlijk heb ik er schoon genoeg van.
Maar positief blijven wordt van mij verwacht ,ik wil best positief blijven maar wel met vooruit kijken en weer gewoon mijn eigen leven op de rails zetten zoals die was,en niet mijn ziek zijn als middelpunt van gesprek.
Eigenlijk heb ik er schoon genoeg van.
En dan de uitslag voor zover ik het nu al niet weet ,krijg ik pas over 14 dagen????? lang welnee!!!!!
Alleen als je Koningin Bea heet dan weet je het gisteren?????
Morgen even geen ziekenhuis,dan moet ik even iets regelen in Sonneburgh dat vertel ik morgen wel over hoe en wat????
Tot morgen welterusten Marianne.
7 opmerkingen:
Hoi lieve Marian,
Ik weet ook niet hoe ik je nu iets kan opbeuren alleen dat je niet de moed moet verliezen, sterk moet blijven ik weet ook wel dat ik makkelijk kan praten. Sterkte met de komende onderzoeken.
Veel liefs aan iedereen en een lange knuffel voor jou x
hoi lieve marian
wat een ellende zeg,die onzekerheid is niet leuk voor jullie.
ik hoop dat je het volhoud,ja je kunt moeilijk anders hoor ik je zeggen!
heel veel sterkte en een knuffel van leny
Hey Mariannetje,
Positief blijven is makkelijk gezegd hè... logisch dat je er nu even doorheen zit. Je was zo aan het opknappen en dan doe je nu weer een paar stappen terug. Die gezellige lui in het Erasmus werken ook niet echt mee met hun gezwam in de ruimte.
De weg is inderdaad moeilijk en zwaar, maar laat je er niet van weerhouden!!! (Ik ken m ook nog!!).
Hou je taai en ik denk aan je.
Dikke kuss
Christa
Lieve Marianne,
Je bent Bea niet (al schijn je wel het kapsel soms te hebben) dus is het enige wat je weer kan doen afwachten en afhankelijk zijn van de artsen met hun gezwets waar je niets wijzer van wordt. Blijf vertrouwen houden in de goede afloop en vrijdag ga je er weer voor, je bent echt super sterk met af en toe een zware of minder zware dip. Succes met wat je morgen moet gaan regelen.
Lieve groeten en ook sterkte voor Martin en de kids!
lieve groeten,
Roel en Nancy
Lieve Marianne,
Fijn om je vanavond even te hebben gesproken.Wat moet het moeilijk voor je zijn om onder deze omstandigheden positief te blijven.
We denken veel aan jullie en ook hier wordt er voor jullie gebeden en wordt er vaak gevraagd hoe gaat het met je schoonzus?Dat er zoveel mensen met jullie meeleven dat moet jullie toch kracht geven.Steun van mensen maar de belangrijkste steun komt van onze Vader tot wie wij ons altijd kunnen keren en die nooit loslaat wat zijn hand ooit begon,laat dit tot een troost mogen zijn!
We denken aan jullie allemaal.STERKTE.
Liefs van Ank en Joël
Lieve Marianne
Eindelijk is het me gelukt om een reaktie achter te laten. Er ging iedere keer wat fout. Maar ja dat komt zeker omdat ik blond ben.
Bij het lezen van jou dagboek heb ik heel wat traantjes weggepinkt.
De onzekerheid en dan iedere keer weer die onderzoeken die je moet ondergaan, dat je zo nu en dan de moed laat zakken en het niet meer zie zitten kan ik me heel goed voorstellen. Maar zoals zo velen al hebben gezegd HOU VOL hoe moeilijk dat het ook is.Je bent omringd met een heel lief gezin en velen leven met je mee. Ik wens je heel veel kracht toe omdit allemaal te doorstaan.
Heel veel liefs van Loes
Hoi Marian,
Tja wat heb ik eraan toe te voegen, eigenlijk helemaal niets, het helpt je weinig als we allemaal zeggen dat je positief moet blijven want jij moet het allemaal ondergaan en niet wij.
Natuurlijk hopen wij allemaal dat je uiteindelijk een positieve uitslag te horen krijgt en dan weer een zonnige, gezonde toekomst tegemoet gaat.
Wij kunnen alleen maar met je/jullie meeleven en steunen, luisteren waar nodig.
Voor morgen weer heel veel sterkte en heel veel liefs van ons, Rene en Ingrid
Een reactie posten