Hier ben ik dan even met mijn verhaal over het ziekenhuis,om 15.oo uur aangekomen eerst bloedprikken en daarna naar de poli chirurgie.Ik had jammer genoeg niet mijn eigen chirurg maar één die ik de hele opname nog nooit gezien heb.Ik kreeg het behandelplan te horen dat gaat als volgt:Ik moet a.s. dinsdag 29mei voor een ct-scan van mijn longen daar schrok ik enorm van mijn gedachte was en heb ik ook uitgesproken ik ga toch dood zie je wel alles voor niets nee zei de arts hij schrok erg van mijn reaktie ik huilde was heel bang hij probeerde mij te troosten lag zijn hand op mijn schoot na die scan wordt ik overgedragen naar het Dijkzicht ziekenhuis voor een octreotidescan daar moet uitblijken in hoeverre die carcinoid stofjes achter heeft gelaten die later eventueel weer zo'n soort tumor veroorzaakt .En als ze dat hebben bekeken krijg ik radioactiviteit ingespoten maar hoe dat allemaal gaat weet ik niet op 5 juni moet ik voor de uitslag,van de longfoto. Mijn hoofd is erg stormachtig ik weet even niets te schrijven ik ben leeg morgen ga ik verder veel liefs Marianne.
6 opmerkingen:
Lieve Marianne,
Na net met Martin te hebben gesproken endit allemaal te hebben gelezen schrok ik enorm,gaat het net langzaam aan met kleine stapjes de goede kant op dan zo'n bericht.
Ik bewonder je om je wilskracht en positiviteit en doorzettingsvermogen houdt dat vast zoals ook jij/jullie nu worden vastgehouden.
Liefs Ank en Joël
marianne hou vol.
Hey Marianne,
Dat is inderdaad schrikken zeg. Ik kan me voorstellen dat je daar van in de stress schiet!!!
Artsen kunnen zich soms zo moeilijk voorstellen hoe het is om als patiënt te horen te krijgen wat er is en hoe het verder gaat.
Bij het zien van je reactie merk je dan ineens dat ze wel begripvol kúnnen zijn... :S.
Ik herken dit wel hoor!!!
Laat het even bezinken. Ik hoop dat je dan alle moed en kracht weer bij elkaar kunt rapen om verder te gaan.
Ik denk aan je (nog steeds... alweer... het gaat maar door!!!).
Dikke kuss
Christa (ook namens Jeroen en Tim natuurlijk)
Hoi Marian
Het is onvoorstelbaar hoe er gewerkt wordt in de gezondheidszorg. Hoe kunnen ze jullie nou het behandelplan door een wildvreemde arts laten uitleggen. Je bent al angstig.
Is het niet mogelijk dat jullie die arts spreken waar je vertrouwen in hebt en het je nogmaals uit laat leggen. Nu vul je ook zelf in.
Wijffie houd je taai ook voor je man en kinderen. In die paar dagen heb ik kunnen zien hoe sterk jullie met elkaar zijn!
Liefs Anita
Lieve Marianne,
Mijn bericht is niet lang.
Het is moeilijk om niet in gedachtes te gaan vallen maar blijf positief en sterk en laat je omringen door liefde van je familie de mensen om je heen en van God wordt sterk.
Heel veel liefs Mike xxx
Kom op zus....
Een reactie posten