zaterdag 23 september 2017

Lief dagboek.

Wat een vreselijke week heb ik achter mij gelaten een week van paniek aanvallen van koorts van extreme moeheid van eenzaamheid verdriet en angst.
Is dit mijn leven het vechten is mij ontgaan.
Ik mopper ik huil ben boos ik wil dood.
Ja dat is waar ik naar verlang rust in mijn hoofd in mijn leven ......
Ik dacht dat ik in opwaartse lijn mijn herstel aan het maken was maar niets is minder waar.
Hoe moet ik de draad weer positief oppakken wat is leven toch iets moeilijks als je ziek bent.
Zaterdag was Mart weer lekker thuis en heeft me mee genomen met de auto er gewoon even tussen uit een boodschapje een lekker broodje eten even uit mijn vier muren.
Zondag alle kinderen op visite druk maar zo gezellig heerlijk eten gekookt dood moe was ik tollend aan het aanrecht maar het was zo gezellig.
En maandag de huisarts gebeld voor advies psychologische hulp bloed prikken ....helaas met vakantie.
Vriend Ron ingeschakeld gepensioneerde huisarts hij heeft bloed geprikt en oh oh wat een laag hb heb ik vandaar die klachten allemaal.
Hij heeft de telefoon gepakt en mijn behandelend arts gebeld en gevraagd of ik met ijzer tabletten mocht beginnen.
Rechtstreeks dr de Herder aan de lijn uitgelegd en hij gaf aan dat ik over twee weken toch op het spreekuur zou komen.
Met andere woorden laat nog maar even gaan maar gelukkig nam Ron hier geen genoegen mee en vertelde dat ik erg bleek zag en dat het zo niet verder kon .
Dus nu aan de ijzertabl.
Ik moet zeggen dat ik me sterker begin te voelen wat heerlijk is dat zeg maar ik moet echt nog mijn rust nemen .
Ik durf weer vooruit te kijken en word weer vrolijker een blij mens zoals ik ben.
Op 5 oktober moet ik dus voor controle ik laat jullie weer weten hoe en wat.
Liefs Marianne

Zaterdag 9 september 2017.

Lief dagboek .
Ik zeg het gaat goed , het gaat vooruit ......maar .......
Maar ik wil meer ik probeer meer ik ga over de grenzen dus zegt mijn lichaam STOP en nu zitten of liggen .
Het is drie weken geleden dat ik geopereerd ben en ben eigenlijk al heel ver .
Ik stof ik strijk hang voorzichtig de was op (soms) en rommel en keutel zo wat in huis .
Het verzorgen van de bloemen is ook een dag taak alleen de kleine vaasjes kan ik zelf doen de grote vazen besteed ik uit.
Ik heb nu twee maal buiten een klein blokje om gedaan maar dat is echt wel een dingetje ik moet heel goed op mijn adem haling denken en ook mijn buik voelt heel zwaar met lopen .
Deze week was ik weer alleen heb veel aanloop op afspraak gehad vermoeiend maar zo gezellig .
Nam s'middags mijn rust heerlijk twee uurtjes op bed het slapen is nog een drama enkel met een halve seresta ter ondersteuning lukt het aardig .
Joep wordt iedere dag door buren opgehaald om een rondje te lopen hij vindt alles prima en doet het heel goed .
Mart doet het weekend de grote huishoudelijke taken hij doet het met liefde maar ik vind het lastig .
De wond ziet er prachtig uit iedere dag verzorg ik het met olie om de huid soepel te houden volgens mijn zoon kunnen we binnen kort boter kaas en eieren erop spelen .
Eigenlijk ben ik z'on ontzettend blij en dankbaar mens en loop ik heel de dag met een grijns op mijn gezicht nu snel verder herstellen
Liefs Marianne

Maandag 4 september 2017.

lief dagboek.

Na weer een slapeloze nacht en opstart problemen vandaag de uitslag.
Om 11.45 uur op weg naar het ziekenhuis wandeling door de parkeer garage wandeling door het ziekenhuis en om 12.15 uur de afspraak.
Om 12.50 uur zaten we alweer in de auto op de terug weg met de uitslag ach wat zal ik zeggen ......
Mw Mulder hoe gaat het thuis hoe gaat het met de ontlasting en hoe gaat het met de wond .
Vertelt hoe het thuis ging en gaat met ups en downs dat het niet kunnen slapen een verschrikking is dat het met de pijn meevalt en de poeperij goed op gang is bekeek ze de wond .
De wond ziet er super uit mooi droog en mag ik het insmeren met olie .
Verder word ik over gedragen naar dr de Herder .
Zij tevreden ik tevreden en werken aan verder herstel .
Liefs Marianne