woensdag 29 oktober 2014

woensdag 29 oktober 2014

Lief dagboek.


Verward ..............heel erg verward dat is zoals ik mij op deze morgen een dag na de uitslag mij voel.

De uitslag op 28 oktober om half 5 nachten had ik al niet geslapen in de wetenschap mijn laatste stukje reddend werk te gaan verrichten in de vorm van de laatste twee nucleaire behandelingen.
Zuchtend in de wachtkamer die trouwens uit gestorven was zaten Mart en ik samen.
De uitslag was voor ons schokkend in eerste instantie negatief later zagen we het positief in de bloedwaarden waren ten opzichte van 3 maanden geleden onveranderd de tumorwaarden waren flink verhoogt maar de scans lieten zien dat alles nu weer stabiel is dus voorlopig geen nabehandelingen.
Deze blijven nog in bewaring voor de tijd dat de kanker zeer progressief wordt.
Ik zat erbij of hij het over iemand anders had dus over een half jaar weer voor controle en hoe nu met mijn werk.......
De rust heeft het hele proces goed gedaan dus kijk hoe u zich blijft voelen en verder........
Ik kan hier niets mee ik raak in de war de hele nacht heb ik weer liggen worstelen wat moet ik nu en iedereen kan zo makkelijk zeggen blijf lekker thuis en stop ermee ja hoor zo makkelijk.
Mijn geloof wankelt ook ik voel mij op dit moment zo alleen vechtend maar weet dat er heel veel mensen rondom mij heen bidden dat God niet zo heel ver van mij staat dat weet ik wel maar het voelt niet zo.
Lief dagboek ,tot gauw Marianne

donderdag 16 oktober 2014

Donderdag 16 oktober 2014.


Lief dagboek.

Alle onderzoeken zijn gelukkig achter de rug en nu weer uit een diep dal klauteren.
Wat kan een mens zich zwak moe en verdrietig maar vooral bang voelen.
Maandag morgen al vroeg naar het ziekenhuis gefietst voor de ct scan en een babbel met de lu-meiden.
Zij vertelden dat ik mijn maandelijkse sandostatine injectie moet annuleren dit om zo snel mogelijk de bunker in te kunnen.
De bunker behandeling vind plaats in De Daniel den Hoed kliniek
Daarna naar huis en s'middags weer terug om de nucleaire injectie toegediend te krijgen en het laxeer middeltje mee naar huis te nemen zo zei de arts mij.
Ik zei u maakt er wel iets liefs van brrrrrrrr.....
Vanaf zes uur tot midden nacht op toilet en s'morgens om half 9 de srs scan in mijn lieve broer was gezellig mee.
Alles verliep erg snel ik kon mij goed ontspannen en de opnames gingen heel snel om 11 uur was ik alweer lekker thuis.
Ik kon het allemaal goed los laten en begon vol goede moed aan de strijk.
We hadden een familie weekend achter de rug dus ik had een enorme was en strijk.
Maar hoe verder de middag hoe rotter ik mij ging voelen .
Een erg pijnlijke buik en werkelijk de moeheid viel als "DOOD"om mij heen.
De strijk was klaar ik kroop in bed en kon gelukkig slapen en alle zorgen even loslaten.
Ik heb mij tot aan vanmiddag rot ellendig veel pijn maar vooral doodmoe gevoelt.
Ik probeer me weer bij elkaar te rapen de draad weer op te pakken maar de hersen spinsels blijven.
Hoe gaat de toekomst eruit zien maandag ochtend moet ik naar de bedrijf arts ook daar maak ik mij ongerust over voorlopig kan ik niet werken en wil ik ook niet werken.
Het belangrijkste op dit moment is om er voor mijn gezin te zijn vooral mijn lieve dochter Vera heeft het er heel moeilijk mee.
Ik hoop dat de nabehandelingen de juiste reaktie geven waarop we verder kunnen leven een waardevol leven met wat minder moeheid en pijn.
Op 28 oktober hoor ik de uitslag we zullen zien.....................
Liefs Marianne