24.02.2012 vrijdag.

Lief dagboek.

Hier ben ik weer,paar kilo lichter,en met veel vragen .
Onzekerheid brengen deze dagen met zich mee,verdriet,ik ben nu heel bang wat zijn de uitslagen.
Woensdag verliep gemoedelijk,gezellig Ing mijn vriendin mee,even kletsen met de meiden van de lu-therapie,ze bewonderen mij,maar geven ook aan dat ik misschien soms wel teveel doe,dat wuif ik dan gewoon van tafel.
De ct-scan,verliep goed,alleen de contrast vloeistof ligt als een blok op mijn maag,kom ik daar een nachtcollega van mij tegen ,lachen natuurlijk.
Daarna naar de nucleaire afdeling voor het toedienen van een dosis radio activiteit en de shit zooi mee naar huis,nee,nee niet nodig ,ik heb op mijn zieligste stem vertelt dat ik daar niet toe in staat was,dat ik al hevig diaree had(wat overdreven) natuurlijk maar goed gelukt.
Uiteindelijk was ik ruim drie uur verder.
Gisteren de scan,alles ontzettend vernieuwd,een nieuwe afdeling ,nieuwe apparatuur,geweldig,de plank om op te liggen was wat comfortabeler,maar de meiden gelukkig hetzelfde.
Eerst 4x 15 min van de bekken tot aan mijn hersenen een scan,daarna 25 min een spect scan +een ct scan erachteraan van de onderbuik en dan klaar naar huis........................nou nee dus,daar kwam de dokter.
Mw Mulder met deze vernieuwde apparatuur kunnen we beter beeld materiaal bekijken waaronder metastasen van de longen en de botten,stil.............ik heb alleen maar gezegt ,oh.
Dus nog maals 25min de scan in +een ct scan erachter aan.
Inmiddels was het half vier en was ik wel zo gaar als een klontje boter ,en Jap zat al die uren in de wachtkamer met muziek op zijn hoofd en een boek te lezen.
De tranen hebben weer rijkelijk gevloeid,mijn angsten moeten weer een plekje krijgen ,hoop moet ik houden,maar de liefde om mij heen helpt me door deze onzekere tijden heen.
Afgelopen week zei ik zo tegen Mart,ik voel me zo goed misschien is er toch een wonder gebeurt!!!


Wachten op een wonder

Ik heb gehoord dat velen van jullie zitten te wachten op een wonder,
een wonder dat ik,jullie God, de wereld zal redden.

Hoe zal ik redden zonder jullie handen?
Hoe zal ik rechtspreken zonder jullie stem?
Hoe zal ik liefhebben zonder jullie hart?

Vanaf de zevende dag heb ik alles uit handen gegeven.
Heel mijn schepping en mijn wondermacht.
Niet jullie,maar ik wacht nu op het wonder.

Liefs Marianne.

22.02.2012 woensdag.

Lief dagboek,

Zo de urine is opgevangen,klaar om naar de onderzoeken te gaan.
Om 12uur wordt ik verwacht op de nucleaire afdeling,om alle vragen te beantwoorden
hoe ik mij voel,of ik pijn heb ,of ik veel moet rusten,of ik hulp in de huishouding heb of ik alles zelf doe(beetje hulp zou wel lekker zijn soms)hahahaha.
Hoe het met de omgeving gaat ,of er problemen zijn met het verwerken ,nou na 5 jaar loopt het allemaal als een trein denk ik.
De kinderen riepen vanmorgen ,SUCCES mam,tot vanmiddag,gelukkig het houd ze op een goede manier ermee bezig maar zeker niet het belangrijkste meer.
Ik heb het potje 'ZIEKTE'nu uit de kast gehaalt,na eerst even 4 avonden te hebben gewerkt met veel liefde en passie.
Gisteren avond even met de collega's geklets over hoe deze dagen gaan,ze horen mijn verhaal aan ,luisteren en vragen,dat waardeer ik,want misschien vinden zij het net zo goed heel moeilijk om met mij maar vooral met mij als ziek mens om te gaan.
Om 13 uur krijg ik een ct scan dan mag ik gelukkig wat gaan eten,want ik ben nu bijna een flauwte nabij,vanmorgen zag ik Veer 6x op de stoel zitten ze moest er wel om lachen.
En daarna krijg ik de radio actieve troep ingespoten.
Maar het ergste van al de LAXEER rommel!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Toch zal ik aangeven dat ik al een week diaree heb,want inmiddels moest ik ook stoppen met sandostatine injectie i.v.m de radio activiteit,en die injectie stopt bij mij de diaree,dus hopelijk heel misschien mag ik vandaag zonder laxeer zooi naar huis.
Morgen om 13uur ga ik voor twee tot drie uur de scan in ,en word ik bekeken van mijn kruintje tot aan mijn tenen,dat maakt me weer bang,een kind, maar vooral heel onzeker en verdrietig.
Lief dagboek jullie horen nog van mij een dikke knuffel voor iedereen die aan mij denken ,voor mij bidden,voor de kaarten en de sms-jes liefs Marianne

Donderdag 9 februari 2011

Lief dagboek.

Er is heel veel gebeurd,spanning ,spannend ,verdrietig,tranen in overvloed ,onzekerheid,angst,afwachten,onderzoeken,maar ik was het niet dit keer maar mijn lieve vader.

Van de cardioloog naar de longarts,waar komt die kortademigheid vandaan!!

Allerlei onderzoeken,uitsluitsel van de cardioloog wat aderverkalking.....

Na vreselijke onderzoeken door de longarts,een verschrikkelijk aardig mens vorige week samen met pa en broer voor de uitslag om het resultaat van de bronchuscopie te horen................longfibrose.

Oke al googlend wordt je van deze uitslag niet echt vrolijk maar misschien met medicijnen toch wat meer lucht...............maar dan komt de uitslag na de hartcatheterisatie ,kransslagader verstopt,opereren , in Breda als het goed is aan het eind van deze maand al, dat is dus echt schrikken.

Het wachten is nu op de brief vanuit Breda wanneer de operatie gaat plaats vinden,maar ik ga bellen want wij hebben nog meer op het programma staan ,zelf moet ik over twee weken door de malle molen,maar ik wil er ook voor mijn vader zijn als die week de operatie plaats vind.

Dus een brutaal mens,dat ben ik niet ,maar dit keer ga ik het wel proberen.

En hopelijk weten we dan wat meer,hoe lang de opname is en kunnen wij daarom heen plannen!!!

Vakantie annuleren,maar dat is het minst belangrijke als mijn vader hier maar goed door heen komt en hij nog wat jaartjes lucht mag krijgen zoals hij dat gewent is en lekker zijn ding kan doen.

Wat staat je leven dan toch maar weer op zijn kop,de kinderen gaan hun gang alhoewel Jasper veel voor opa doet en er mee bezig is gaan de andere twee hun gang met school.

De foto's van deze blog zijn van de winterhike van twee weken geleden van Jasper vanuit Zwitserland.

Met mij gaat het prima en ik verwacht ook geen gekke uitslagen,maar misschien zet ik alles van mijzelf wel aan de kant.

We houden de moed erin en blijven geloven al is het soms heel moeilijk om het een plekje te geven ,rustig adem te halen en weer vrolijk verder te gaan.

Ik haal over twee weken het potje met "ziekte"van de plank en wordt heel erg geconfronteerd met het hele gebeuren,2x 24 uurs urine verzamelen,bloedprikken,ct-scan,injectie met nucleaire stof ,sms scans UREN.....................en laxeren!!!!!!!!!!!!!!!!

Maar nu nog even niet en lekker van mijn vrije weekend genieten.

Vandaag mijn BHV diploma behaalt,leuke twee daagse cursus,interessant ,leerzaam en gezellig met collega's.

Lief dagboek ik hou iedereen op de hoogte hoe het met mijn vader gaat,liefs Marianne.