donderdag 23 december 2010

Lief dagboek.
Drie weken geleden alweer,en weer helemaal in de running maar het misselijke gevoel kan mij zomaar aanvliegen.
De moeheid is op de achtergrond aanwezig,als ik maar aan mijn lichaam kan toegeven,dus s'middags een uurtje rustten.
De kinderen zijn lekker thuis ,de jongens een baantje,en ik moet deze week veel werken en volgende week maar een avondje dus eigenlijk ook een beetje vakantie.
Ik ben na de derde kuur twee maal terug naar het ziekenhuis geweest voor scans,van anderhalf uur dat was meewerken aan het onderzoek ,dus na de tweede dag kreeg ik een kadobon ,dat wist ik niet maar vond ik heel attent.
De jongens hadden al gek scherend gezegt ,he mam wel 500 euro per keer anders geen ongein meer.............dit was wel wat minder maar net zo leuk.
Ik word nu op 4 januari in het ziekenhuis verwacht voor een long ct scan,bloed afname en algemeen lichamelijk onderzoek,hopelijk is mijn bloeddruk dan weer wat lager,dit was de laatste keer in het ziekenhuis RR164/104 .........TE HOOG.
Ik merk nu ook met de avonddiensten dat ik om half negen er doorheen zit ,dan loop ik maar wat trager,niemand merkt dit aan mij ,maar ik voel dit wel zo.
Vanavond vieren we op het werk kerst met de bewoners,zij krijgen een diner samen met familie ,maar met medewerking van vrijwillige collega's voor mensen die alleen zijn maar ook om te bedienen aan de feestelijke tafeltjes.
Het is altijd een rommelig drukke avond om te werken maar er straalt zoveel gezelligheid aan af dat geeft iedereen op wat voor manier dan ook veel liefde en warmte maar ook collegialiteit toe!!!!!!!!!!!!
Dat is de laatste tijd ver te zoeken,veeal gemopper,onenigheid,boosheid,opstandigheid......maar ik kom nog steeds met veel plezier op de werkvloer en kom voor de bewoners,laatst heb ik nog de was meegenomen voor een bewoonster.........ik bedoel maar.
Gisteren heb ik met mijn drie kinderen gewinkelt in de stad,waanzinig gezellig,het is me een stel hoor,de mannen een colbert voor de kerst en voor de rest wat flut dingen en heerlijk bij v en d
koffie met wat lekkers.
SÁvonds naar het avond gebed in de kerk waar ik een stuk las uit Micha 7.
Het laatste stukje sprak mij erg aan,maar het ging goed.

Maar ik,ik blijf uitzien naar de Heer,
ik blijf hopen op de God die mij
redding zal brengen.Hij zal mij horen,
mijn God.

De kerstdagen moet ik werken,dat valt zo in mijn werk weekend,maar ik vind dat prettig,s'morgens naar de kerk ,lekker thuis koffie drinken en dan aan het werk.
Mart is uitgenodigd met de kinderen voor de avonden en vind dat helemaal prima
Oud en Nieuw ben ik lekker vrij en blijven we thuis dit eigenlijk voor de hond die gek wordt van dat geknal dat wordt hoe ouder hoe gekker.
Ik wens iedereen die mij trouw blijft volgen fijne feestdagen en ik HOOP voor volgend jaar ,een JAAR met veel goede berichten,eind januari moet ik nog een kuur ondergaan maar dat zit achter in mijn hoofd ...........heel ver weg gezet!!!!!!!!
Mijn bangheid heeft plaats gemaakt voor positiviteit n.a.v de laatste bloed uitslagen en de scans dat er wellicht zwakke verbetering zichtbaar is ,wat betreft mijn longen..................daar denk ik voor het gemak maar even niet aan.
Lieve mensen bedankt voor ons gezin te steunen op wat voor manier dan ook,en voor het mee bidden wat resultaat laat zien .
Liefs Marianne

vrijdag 3december 2010.

Lief dagboek.

Zo de derde kuur zit erop,en ik helemaal gaar.

Vannacht goed geslapen voor zover,af en toe een snurkende buurvrouw maar verder ging het goed.

Vanmorgen een serie van drie scans,de eerste van het hele lichaam van de kop tot aan de staart,de tweede van de bovenbuik ,dus de organen de milt,de lever,de maag en de nieren.

En de derde van de longen ,al met al 1,5 uur stil liggen,maar ze zijn heel lief voor je.

Ik was vanmorgen heel misselijk en ik voelde zo'n gezellige spannings hoofdpijn opkomen,ik heb van alles ingenomen met redelijk resultaat,heb niets gegeten want ik ben echt geen zeur maar dat warme eten slaat helemaal nergens op.

Alhoewel de overige patienten zaten te smullen, ligt het zeker wel aan mij.

Vanmiddag voor een gesprek bij de arts,het waren dit keer heel wat plaatjes om te bestuderen,we zijn allemaal zeer tevreden de vlekjes in mijn buikwand vervagen ,de vlek op de lever is minder duidelijk de plek achter de borstholte zijn ze het allemaal nog niet over eens of het een klierje is,een uitzaaiing dus een carcinoid of een ontsteking net zo als onder mijn oksel...........

Dr.Kwekkeboom de hoofdspecialist van de nucleaire afdeling had zich er over gebogen en wil graag een thorax ct scan zo snel mogelijk om alles goed uittesluiten wat het nu precies is.

Daar word ik nog over gebelt,verders eigenlijk een positief gebeuring en dat zijn mijn tranen waard geweest deze dagen ,ik heb gehuilt ,al mijn frustratie en boosheid en intens verdriet is er uit nu,ik moet niet meer achterom kijken maar vooruit ..................positief blijven ook al is dat op dit moment heel moeilijk

Ik was pas om half vier thuis ben de douche ingesprongen en mijn bedje ingegaan om even mijn hersenen te laten rustten,nu net lekker gegeten en straks op de bank op twee meter afstand van iedereen.

Ik heb voor drie dagen leefregels mee ,dus tot maandag middag 14.00uur en dan ben ik weer een vrij mens.

Mijn bloedwaardes laten ook zien dat de therapie met mijn lichaam aan het vechten is,hb 7.2 ,witte en rode bloedplaatjes zakken,en de tumormarker daalt ook ,lever en nierfunctie prima in orde.

Lief dagboek bedankt voor de vele sms-jes,kaartjes,telefoontjes knuffels ,lekkere douche spullen maar vooral bedankt voor het meebidden die steun heb ik het hards nodig.Liefs Marianne

donderdag 2 december 2010.

Lief dagboek,zo de therapie is achter de rug,de kou weer toegeslagen en zo misselijk als een kat!!!!!!
En maar niet te praten over de riool dampen die hier in de toiletten hangen daar alleen wordt je zo gruwelijk misselijk van.
Om half tien samen met mijn broer naar het ziekenhuis gegleden(super Rein) en eerst even een bakkie koffie genuttigd,en de lopende zaken even samen doorgenomen zoals de st. inkopen,de liefdes van onze jongens,het werk waar dan ook en samen een traan weggepinkt ...............
De hele dag huil ik,althans schiet ik voel op de meest onmogelijke momenten,labiel gestoord,wie ik ook aan de lijn krijg ..................Marian in tranen.
De kou is afgrijselijk ondanks mijn kleding keuze van vandaag,onderbroek,bh,spijkerbroek,lange kousen,hoge laarzen,shirt,vest,fleecevest,deken waar je armen in kunnen ook van fleece en nog zit ik met steen koude handen een koude neus,de rillingen lopen over je zieke lijf!!!!!!!!!!!!!
Mijn buik begint al weer heel gevoelig te worden,daar heb ik een heerlijke kruik voor meegenomen en tegen de misselijkheid heb ik al wat ingenomen ,ik ga zo proberen wat te eten.
Deze keer zit ik met een aantal vreemde mensen,van turks komaf,uit Belgie,allerlei taaltjes door elkaar heen.
Er is een mw. met een mrsa bacterie zij wordt helemaal geisoleerd verpleegd..............gewoon op onze gang met een stoel voor de deur PAS OP HIER NIET NAAR BINNEN!!!!!!!!!!!!!lachen toch.
Zij heeft dit in een buitenlands ziekenhuis opgelopen,nu net kwamen er twee heren deze mw ophalen,dat is onmogelijk.........maar dat is de taalbarriere de dokter had ze dat gezegt zeiden ze ,even maar naar de afdeling gebelt hoe dat zit wordt vervolgt.
Vanmiddag niets gegeten,witte macaroni met een goedje saus en wat broccoli brrrrrrrrrrrrr,rumrozijnen baverois blhhhhhhhhh
Zometeen ga ik maar een beschuit proberen en vanavond lui op bed met warme kruik televisie kijken.
Ik hoop dat er vanavond heel veel mensen met mij meebidden dat de uitslag morgen hoopvol mag zijn,maar ook voor Mart voor Jasper voor Bob voor Vera dat zij hun moeder niet meer zo verdrietig zien als de laatste dagen en dat de zon weer mag gaan schijnen dat het leven ons als gezin mag toelachen lief dagboek tot morgen liefs Marianne.