vrijdag 24 september 2010

vrijdag 24 september 2010.


Lief dagboek.
Vandaag voor controles naar het ziekenhuis geweest,samen met mijn vriendin Ing.
Eerst moest zij even bloedprikken,zij zit op dit moment ook niet zo goed in haar vel,we beuren mekaar op,luisteren naar elkaars verhaal en maken er een gezellige ochtend van.
Om 10.00uur werd ik verwacht op de afdeling nucleaire geneeskunde,we waren natuurlijk lekker op tijd dus al wachtend al heel wat bijgebept(is dat wel een nederlands woord) ha,ha.
Toen naar binnen geroepen,Ing mee op de weegschaal aangekleed met schoenen aan 63 kg ,bloeddruk 155/90 pols 66 ,5 buisjes bloed en heeeeeeeeeel veeeeel vragen.
Nu ik even terug lees,Ing ging niet mee op de weegschaal hoor!!!!!!!!!!!!!
Oh ja ook nog in een potje piesen natuurlijk.
Voor de rest vragen over hoe de eerste kuur zo verlopen was,ik heb alles vertelt van veel slapen,een geestelijke dip,een bacteriele infectie in mijn gezicht,tot vreselijk haaruitval,pijnlijke buik,maar bovenal dat ik gewoon heel hard en veel werk.
Verbazingwekkend vonden zij,dat ik dat kon,ik doe dat dan een beetje lachend af nou gewoon doorgaan.
Achteraf moet ik dan ook wel om mijzelf lachen,niet iedereen is gelukkig hetzelfde.
Voor de rest vroeg ik om vitaminen tabletten of iets dergelijks om mijn haar wat geestelijke bijstand te geven,maar daar moest ikzelf maar voor zorgen.
Het was wel zo dat ik nu in de slechtste week heb gezeten wat betreft mijn algehele toestand ,de vierde week na de kuur is je bloed op zijn zwakst en heb je last van de meeste haaruitval,na deze week moet het weer berg opwaarts gaan tot dat de volgende kuur er weer aankomt.
Nou in mijn belevenis zit ik alweer hoog op de mount everest en kan ik het allemaal weer aan.
De tweede week was geestelijk heel zwaar,maar nu kijk ik uit naar de volgende oproep,ik moet 8 oktober nog bloed prikken die twee van vandaag met de 8ste vergelijken ze en daarna vind de volgende behandeling plaats.
Dat wordt als alles ,meezit de eerste week van November dan,al met al wordt het wel Maart 2011 als ik met deze behandeling klaar ben.
Na alles besproken te hebben en ik ook nog gevraagt heb hoe het nu met de tumor zat in mijn borstholte waar ik nog nooit eerder van gehoort had,daar ga ik over gebelt worden door dr.v. Vliet ,want daar konden zij mij geen antwoord op geven .
Dat zou vanmiddag nog kunnen,ik wacht het maar af ,kwamen we op de gang een bekende tegen, van de voor mij eerste kuur en voor hem de vierde.
Dat was een warme begroeting en even wederzijds vertelt hoe het ging,samen met zijn vrouw waren ze mij op mijn blog aan het zoeken ,maar dat was niet gelukt,hopelijk gaat dat nu wel lukken en kunnen we mekaar op de hoogte houden via de mail.
Daarna lekker de stad in op weg naar een bak koffie en nog heel veel te vertellen.
Om half vier beldde dr.v. Vliet wat mijn vraag was,hoelang ik ongeveer die uitzaaiing of tumor in de borstholte heb zitten ?
In Maart ben ik de scan ingeweest voor mijn onderbuik en in Juli voor mijn onder en bovenbuik.
Dus uit de scan van Juli bleek er een uitzaaiing naar deLymfeklieren achter de borstholte te lopen die nog niet eerder gezien was.
Mijn longen zijn verder schoon zo meldde zij,dat hoop ik dan maar.
Verder meldde zij dat de volgende kuur gepland staat op 14 oktober als de bloed uitslagen goed zijn.
Fijn zo voor de herfstvakantie ,Veer kan dan lekker gaan logeren en ik weer in afzondering leven .
Maar als ik nog vragen had mocht ik altijd bellen,ik moest er niet mee rond blijven lopen,een sympathiek mens,een menselijke dokter...............
Liefs Marianne

dinsdag 14 september 2010

dinsdag 14 september 2010.


Lief dagboek.
Wat verlang ik soms hier naar terug,zo heerlijk ,warm,ontspannen,mooi,zo zonder zorgen.......
Het is nog maar een paar weken geleden maar lijkt eeuwig lang terug,er is alweer zoveel gebeurt met mij.
Na de eerste kuur klom ik weer op uit het vermoeide dalletje,de pijn in mijn buik was dragelijk,zoals de arts mij ook had vertelt kon dit na twee weken heftig worden maar dat viel alles mee,alleen ik heb nu een bacteriele infectie in mijn gezicht waardoor ik er niet op mijn voordeligst uitziet.
Mijn neus is ontstoken en heb een aantal vlekjes in mijn gezicht die ontstoken zijn.
Mijn hele hoofdhuid doet pijn en mijn haar heeft aardig wat te lijden onder deze kuur.
Volgens Veer vertoon ik nog geen kale plekken ,maar ach mama dan zet je toch een pruik op,ha,ha,ha.
Wat een griet zeg,gisteren heeft ze mij op de bank gelegt en lekker onder een deken gestopt,een dikke kus kreeg ik en de mededeling dat ik er echt ziek uit zag.
Ik heb van de huisarts een kuur gekregen en een zalf en hopelijk komt het dan vast weer goed.
Hij vertelde mij wel dat mijn weerstand in deze periode van kuren wat te wensen overliet,dat wist ik ook wel.
Daarom was mijn verzet ook zo groot
voordat ik aan de therapie begon dat ik het eigenlijk helemaal niet wilde omdat ik mij vooral na de vakantie zo heerlijk voelde en nu.............gewoon PRUT!!!!!!!
En dit is pas de eerste therapie wat moet het nog gaan worden.
Ik werk gewoon alhoewel ik gisteren bij mijzelf dacht ik ben echt hartstikke gek,er was een collega die zich erg zorgen maakte en wilde blijven zodat ik naar huis kon gaan ,heel lief maar ik ben gebleven..........natuurlijk.
Ik ben lekker in huis aan het rommelen,wat verf werk,en voel me daar lekker bij,morgen is even naar Intratuin de herfst proeven met mijn vriendin en voor de rest probeer ik naar mijn lichaam te luisteren.
Hier houdt ik mij aan vast voor dit moment:
U bent mijn rots wanneer ik wankel,
U richt mij op wanneer ik val.
Dwars door de storm
bent U Heer,het anker,
Ik stel mijn hoop alleen op U!
Liefs Marianne

woensdag 1 september 2010

woensdag 1 september 2010.


Lief dagboek.
Het einde van" afstand" nemen is na deze dag voorbij.
Wat zal er geknuffelt gaan worden zeg,daar vertel ik verder maar niets over.............
Het is meegevallen wat betreft me ziek of rot of weet ik wat voelen ,wel ben ik erg moe geweest maar dat gaat best aardig al.
Het ergste voor mij was de afstand,het voor mekaar weglopen,alleen boven zitten,niet gezellig Veer naar school kunnen brengen maar we hebben het met z'n vijven doorstaan.
Ik heb gehuilt en mij zelf moeten troosten er was geen arm om mij heen dat voelde leeg maar aan de overkant stond een man net zo goed in tranen zonder een arm om hem heen en daarnaast stonden drie kinderen ,ieder met hun eigen verdriet.
De eerste kuur hebben wij goed doorstaan op naar de tweede,we weten nu wat ons te wachten staat en gaan er weer voor.
Vandaag heb ik mijn sandostatine injectie gehad ,een keer voor de volgende kuur en vanaf morgen ga ik werken!!!!!!!!!!!!!
Ik hoor iedereen denken maar mijn hoofd heeft ontspanning nodig,lekker naar de"mensjes"die mij nodig hebben waar ik positieve energie op kan doen,en ik zal luisteren naar mijn lichaam, ik probeer het .
26 september moet ik weer voor controle naar het ziekenhuis ,bloed prikken,urine nakijken en een algemeen onderzoek ,dan hoor ik misschien wanneer de volgende kuur is.
Heer,
U weet dat ik U liefheb
U doet alles bijdragen ten goede
Kom mij te hulp.
Liefs Marianne