30 oktober 2009

Lief dagboek.

Het wordt weer een spannend weekend,eigenlijk is het de hele week al onrust in mijn lichaam al wil ik daar niet aan toe geven toch gebeurt het met je???????

Wat zo'n uitslag toch weer aanricht,een hoop stress dat ten eerste,en ten tweede het weer bewust worden van de ziekte die er is maar niet meer in het middelpunt staat alhoewel...............

Op dit moment wel het middelpunt dus ,maar alles in de wereld draait gewoon door zo is het leven, soms snap ik er ook helemaal niets van ,ik draai ook weer gewoon,deze maand 19 avonden gewerkt "niet normaal"maar wel gewoon gedaan met veel plezier.

En de aankomende maand staan er niet veel minder op de agenda dus de uitslag moet gewoon goed zijn.

Toch is de onrust in hoge mate aanwezig en voel mij daar niet al te prettig bij ,ook bij Mart begint de onrust te knagen maar wij zijn deze twee jaar door de strijd heen gestreden en gaan ook deze uitslag tegemoet met vertrouwen ,hoop en vooral onze liefde.

De kinderen gaan zo hun weg,we praten er weinig nog over dat is maar goed ook hun veilige leven gaat gelukkig gewoon verder.

Bob is goed herstellende van zijn knie operatie de knie is nog wat dik maar de pijn is bijna verdwenen en dat was de bedoeling.

Het weekend ga ik werken,en maandag om 10.00 uur is het zover tot dan liefs Marianne

zaterdag 24 oktober 2009.

Lief dagboek.

We hebben de operatie van Bob ook achter de rug,alles is meegevallen en het revalideren kan beginnen.

Het was woensdag in de vroege morgen dat Bob en ik samen vertrokken naar het ziekenhuis.

Om 7.00 uur moestten wij ons meldden,en om 7.30 uur begeleidde ik Bob naar de o.k.

Eerst nog even de laatste mode uitvoerend(blauwe o.k jurk) aan een sok en wat viltstift op zijn linker knie en daar ging hij heel stoer als eerste patient voor deze morgen en ik droop af naar huis,leeg ...........het donker in thuis komend eerst Joep uitgelaten ,daarna met Veer wachtend op telefoon uit het ziekenhuis.

Om 9.oouur werd er gebelt,alles goed gegaan en kreeg ik duffe Bob aan de lijn,verstond hem bijna niet,toen de zuster nog even gevraagt of het goed was dat ik nog even langs kwam,natuurlijk was dat in orde.

Om 10.oouur met Veer op bezoek maar troffen een slapende Bob aan nog steeds in mooi blauw liggend aan het infuus.

Even bij hem staan kijken, toen hij lichtelijk ontwaakte het was hem meegevallen en had eigenlijk vreselijke honger,dat wil wel een knul van 1.90 meter 68 kg en dinsdag avond voor het laatst gegeten en gedronken.

Zijn knie was behoorlijk ingepakt,maar hij had nog geen pijn,Vera en ik zijn naar huis gegaan en we spraken af sms kontact te houden over hoe en wat!!!!!!!!!!

Nou dat heb ik geweten ,ik geloof dat hij 15 sms-jes stuurde ,het eten is niet te vr...........,de fysio is nog niet geweest,het is saai,op een bepaalt moment hoorde ik hem niet meer ,jawel hoor ......hij Sliep n.l zo reageerde hij 2 uur later.

Om half zes hebben wij hem opgehaalt,en eigenlijk gaat het heel goed,woensdag en donderdag heeft hij geregelt pijnstilling genomen maar daarna niet meer.

Hij heeft drie dagen volstrekte rust moeten nemen maar dat valt heel zwaar voor zo'n sportief mens ,vanaf vandaag loopt hij wat meer maar te lang staan lukt nog niet.

Vanmorgen is hij door zijn broer geholpen onder de douche,nou dat was dolle pret,vuilniszak om zijn been en hup onder de douche ,ik heb zijn knie uitgepakt deze ziet er netjes uit nog wat dik aan de binnen zijde maar verder netjes,daarna weer opnieuw gezwachtelt.

Vanmiddag met Mart naar de stad geweest,lekker ontspannend zo samen Veer is een paar dagen logeren,Jap voetballen en Bob hadden we met een natje en een droogje op de bank geinstalleerd.

Lekker genieten van dit vrije weekend en volgende week er weer tegen aan,hopelijk is het morgen een beetje zonniger want van dat druilerige weer wordt je niet echt vrolijk.

Ik voel me wat rustiger nu,maar deze week heeft veel spanning los gemaakt,ik voelde mij donderdag en vrijdag heel nerveus,ik word er gek van dat overheersende gevoel in mijn lichaam ,dat gevoel mag niet de overhand hebben maar het gebeurt..............

Nog een week in onzekerheid maar vol vertrouwen!!!!!!!!!

Lief dagboek ,Marianne

dinsdag 20 oktober 2009.

Lief dagboek.
Even weer mijn frustatie opschrijven van het afgelopen ziekenhuis bezoek.
Maandag 19 oktober 11.15 uur de ct-scan,half uur van te voren aanwezig zijn en Nuchter!!!!!!!
Dat is al niks voor mij eerst eten dan de deur uit,maar oke dat hoort erbij,Vera ging voor het eerst met mij,zij keek haar ogen uit.
Alles ging keurig op tijd,halve liter contrast vloeistof drinken,daarna infuus en direkt onder de scan.
Die scan duurt hoog uit 10 minuten,het akeligste vind ik als ze ook nog door het infuus contrast laten lopen,je voelt je heel warm worden van je kruin tot aan je tenen.
Het lijkt net of je in je broek plast,infuus eruit en je kan weer verder met "pluk de dag"!!!!!!!!!!!!!!!
En dan begint het met mij............................
Zón dag is zo beladen ,ik word geconfronteerd met de kanker die ik eigenlijk heel ver weg stop dat halve jaartje dat ik weg mag blijven.
Ik leef weer bijna normaal iedere drie weken die injectie om te leven zonder zo weinig mogelijk klachten dat hoort nu bij mij net zoals iedere morgen mijn tablet voor de schildklier maar "niet"de kanker.
En daar is dan dat akelige gevoel weer ,ik heb een heel verdrietig gevoel over mij dan en zou het liefst alleen weggaan.
Ik krijg er de kans niet voor want het is herfstvakantie ,er wordt dus gewoon over de zaken heen gewalst.
Maar mijn lichaam komt toch echt in opstand,sta stil bij de feiten en ben wanhopig verdrietig.
Het is nog even twee weken blijven adem halen en 2 november hoor ik de uitslag naar mijn idee moet die goed zijn ,want over het algemeen voel ik mij prima.
Wat zit een mensenleven toch vreemd in elkaar van de een op de andere dag is de kanker weer in je "leven".
Het is wat een vrouw mij vorig jaar schreef uit Aruba ,zij had de zelfde vorm van kanker en kwam een maal per jaar naar het Erasmus MC voor onderzoek ik haal het uit de kast voor een week en daarna stop ik het weer gauw op de plank in de kast weg!!!!!!!!!!!! Ja zo doe ik dat ook maar,maar het verdriet was toch weer even aanwezig.
Ik heb gelukkig goed geslapen vannacht en ga vandaag met een vriendin en Veer naar de bioscoop en een hapje eten ergens en lekker kletsen daar heb ik behoefte aan .
Gisteren avond heb ik samen met Mart een lange wandeling gemaakt met Joep achter de voetbal velden van de jongens prachtig slenterend door de herfstbladeren ,geweldig zo samen ,hand in hand ,samen in het verdriet maar ons leven is intenser geworden na dit alles dat neemt niemand meer af .
Ik besluit vandaag met een lied:

Lied 437
Vernieuw Gij mij,o eeuwig licht.

Wees Gij de zon van mijn bestaan,
dan kan ik veilig verder gaan,
tot ik U zie,o eeuwig Licht,
van aangezicht tot aangezicht.

Tot gauw liefs Marianne

dinsdag 13 oktober 2009

Lief dagboek.
Hier ben ik eindelijk weer ,hoor ik iedereen zeggen dat betekent gewoon dat het heel goed gaat met mij.
Ik heb het vreselijk druk ,werk veel en onderwijl ren ik ziekenhuis in en weer uit!!!!!!!!!!!!!
Niet alleen voor mijzelf,maar ook voor mijn mannetje,mijn jongste knulletje,en mijn schoonmoeder.
In September zijn we lekker met ons gezin nog eventjes een weekend in Ouddorp geweest,prachtig weer gehad lange wandelingen gemaakt,uitgeslapen,uitgerust,er weer tegen kunnen ,de batterij opgeladen .
Deze maand staat inderdaad in het teken van onderzoeken,zo ben ik gisteren begonnen met het vol plassen van containers tot morgen vroeg,dan naar het Erasmus voor een bloedonderzoek en de piesflessen inleveren.
Maandag a.s gaat ik de ct-scan in om 11,15 uur dit keer nuchter waarom .........geen idee,Vera gaat met mij mee zij vind het wel spannend en daarna gaan we lekker stadten want het is herfstvakantie.
En jawel dinsdag morgen mag ik weer een leuk bezoek brengen bij de gynaecoloog,waarom......ik hou het maar op de overgang ,,lekker jong toch ook dat kan maar weer achter de rug zijn,ha,ha.
Woensdag ik praat nog steeds over volgende week komt er eindelijk voor hem een tijd aan om zonder pijn door het leven te gaan.
Er wordt een of ander vlies uit zijn knie gehaalt wat deze pijnen veroorzaakt,een week niet lopen,nou dat is voor Bob geen probleem op de bank languit ,laptop op schoot nou die komt die week wel door.
Twee maanden niet voetballen ,Bob gaat zich vast en zeker laten verwennen .
Twee November hoor ik de uitslag van mijn onderzoeken,ik ben heel benieuwd,voel me prima als ik maar mijn rust neem.
Vier November wordt Mart weer geopereerd aan zijn ogen,dit moet opnieuw gebeuren helaas voor hem maar het is garantie werk.
Wat eerst zijn luie oog was is nu een prachtig openstaand oog ,en zijn normale oog lijkt nu een lui oog ,dus afwachten maar .
Maar voor de rest met ons gezin gaat het prima,Jasper maakt hele lange dagen in Goes maar heeft het goed naar zijn zin en Vera flierefluit.
Nog even over mijn schoonmoeder,zij is zaterdag opgenomen in het ziekenhuis met een T.I.A,dat was behoorlijk schrikken ,het gaat nu goed met haar ,ze heeft nog wat kracht verlies in haar arm en ze loopt wat vreemd maar morgen heb ik nog een gesprek en krijgen we nog wat uitslagen over vaat onderzoeken te horen.
Maar hoe dat straks thuis allemaal moet gaan dat zien we wel.
Lief dagboek tot ziens liefs Marianne.