lief dagboek.Hier weer even een berichtje,Vera heeft maandag de gele band behaalt met Aikido.wat...........een verdedigingssport met twaalf meiden helemaal geweldig.
Eigenlijk gaat ze liever voetballen zegt ze maar tussen al die knullen was ze het ook gauw zat,dus dan dit maar.
En ik heb vanmiddag mijn verpleegtechnische handelingen getoets ,daar was ik door mijn ziek zijn mee achter op geraakt ,maar alles even opgefrist en afgetekent.
Ik zag er als een berg tegen op ,maar eigenlijk leer je er weer van.
En vanavond met Jap z'n rijbewijs opgehaalt,he,he eindelijk,dat is toch wel wennen dat dan je eigen zoon achter het stuur kruipt waar is die baby tijd gebleven.
De tijd vliegt,ik kijk niet meer achterom,maar vooruit ik ga als een speer,ik geniet van ozo kleine dingen,maar vooral van het gegeven dat leven heet en wat ik deze twee jaar er mooi bij heb gekregen,sommige zullen denken wat is dit nu weer,ja zo voel ik mijn leven, iedere dag is er weer een.
Ik werk weer in de avond bijna gewoon ,vanaf februari twee maal vijf uur,geweldig dat dit weer kan,lekker onbezorgt lachen om geneuzel ,om helemaal niets,soms ben ik hevig moe als ik thuis kom maar dan zeg ik tegen mezelf je deed het maar weer.
Iedere middag slaap ik een uurtje op de bank,schijnbaar heeft mijn lichaam dat toch nodig,maar daar voel ik me heerlijk bij,mijn darmen protesteren soms maar daar leer je mee leven.
Bob heeft z'n knie laten nakijken bij een orthopeed,hij heeft een vergroeide knieschijf waaronder het kraakbeen verzacht is en dat veroorzaakt de pijnklachten.
Hij heeft nu oefeningen meegekregen om thuis te doen,en voor de rest gaat hij nog behoorlijk de hoogte in want er zat nog een hoeveelheid ruimte tussen zijn groeischijven in zijn knie...........waaahaaaaaaaa hoe lang wordt dat kind wel niet,twee meter......................helpppppppppppp!!!!!!!!!!!!!!
Lief dagboek alles weer verteld,liefs Marianne
