dinsdag 30 september.

Lief dagboek.

Een spannende week voor de deur,wat zal de uitslag zijn.............

Ik ben heel onrustig van binnen,ik probeer dit niet te laten merken,alhoewel Vera haar armpjes geregelt om mijn nek legt en vraagt:mama gaat het wel goed met je............

Soms vraag ik,waarom vraag je dat lieve schat,je kijkt zo verdrietig en je ogen zien er zo moe uit.

Je hart breekt,negen jaar en al zo verstandig maar ik wil dit helemaal niet.

Ons gezinsleven gaat op zo'n normaal mogelijk niveau door,althans ik ben niet bewust anders gaan doen maar ze voelen de spanning ook wel waar ik mee worstel.

Vanmorgen mijn sandostatine injectie gekregen even lekker zitten praten met Hanny,mijn angst verteld over de afspraak die gemaakt is bij de uwv arts ,wat staat mij te wachten.............

Ik ben heel bang,mijn lichaam zegt lekker rustig aan zo dan gaat het goed,maar mijn hersenen zeggen kom op lekker weer aan de slag en zie wanneer je erbij neervalt.

Morgen ga ik mijn spreekuurtje draaien,eerst wat hand en span diensten op de afdeling want het spreekuur is wat later gezet,ik heb er zin in en zie wel weer.

Afgelopen vrijdag ben ik met Veer bij de dermatoloog geweest i.v.m een mega wrat op haar elleboog,deze wordt 21 oktober weggehaalt (geschrapt)!! tot aan die tijd moet de wrat behandelt worden met zalf en op de dag zelf heeft ze toverzalf meegekregen voor te verdoven.

Ze is heel stoer en vind het een klein beetje eng ,maar dit gaat vast goed komen.

De keuken is inmiddels gesloopt,nieuwe kachel aangesloten de voorbereiding is in volle gang,donderdag komt de keuken tussen 7-9 uur lekker vroeg en om 11.45uur moet ik in het ziekenhuis zijn.

Het wordt vast een roerige donderdag,hopelijk met een goede afloop.

Mijn broertje komt Mart helpen donderdag en vrijdag dus dat wordt gezellig,ik kook vanaf zondag bij mijn vader dat is een fijne bijkomstigheid zo dichtbij.

Mijn vader geniet hiervan,of je dagelijks alleen eet of met vijf man meer aan tafel,en wat voor stel natuurlijk,lachen hoor.

Lief dagboek ik heb mijn hart even gelucht en ga nog een wandelingetje door de regen met onze Joep maken lief dagboek tot gauw liefs Marianne

donderdag 25 september

Lief dagboek.
Een gezandstraalde Joep,deze keer vond hij het strand niet echt geweldig,heel z'n ogen zaten vol zand zo hard waaide het.
Op een gegeven moment ging hij liggen,languit en deed geen stap meer,Jasper is toen rondom hem gaan liggen in de luwte om Joep even te beschermen tegen de storm.
Dat resulteerde in een golf water over Jap heen en uiteindelijk verlieten we allemaal als verzopen katjes het strand,behalve Mart hij had z'n korte broek aangedaan voordat we gingen wandelen, want hij zag deze bui al aankomen.
Gisteren weer met veel plezier in Sonneburgh gewerkt,even wat praatjes hier en daar,een knuffel en lekker gelachen.
Af en toe vliegt de paniek mij aan,wat zal de uitslag zijn volgende week,eigenlijk wil ik mij daar niet mee bezig houden maar het overvalt me.
Ik slaap overigens prima,gelukkig s'nachts geen zorgen maar als ik s'middags even mijn oogjes dicht knijp krijg ik soms van die angst visioenen dan haal ik mij van alles in mijn hooft.
Wat ik dus absoluut niet wil horen,wordt mij in zo'n rust moment wel voor de voeten gegooid en dan rollen de tranen over mijn wangen.
Er komen nu heel drukke dagen aan ,wij gaan de keuken vernieuwen,heel leuk maar wel een bende.
Alles staat in dozen,er kan gesloopt worden,we moeten alleen nog een vloer uitzoeken dan zitten we voor de feestdagen er weer netjes bij.
Dat zijn de leuke dingen van het leven,alles weer opfrissen,wat vernieuwen,samen (mart en ik) .
Met de kinderen gaat het prima,zitten goed in hun velletjes ,hebben lol en druk met sporten daar ben ik heel blij om.
Lief dagboek tot ziens liefs Marianne

woensdag 17 september

Lief dagboek.
Het gaat allemaal even niet zo lekker,veel last van een zeer gevoelig buikje,enorme hoofdpijnen maar we gaan gewoon vrolijk verder.
De vakantie ligt in mijn idee alweer maanden achter ons maar het tegendeel is waar,maar daar heeft iedereen last van als ik zo om mij heen hoor.
Hier voel ik mij het prettigst aan het strand uren wandelen,alleen of met de hond ,de wind door je haren het ruizen van de zee zo ontspannen,zo intens maar voorlopig zitten we in de stad met onze alledaagse beslommeringen.
Op dit moment moet ik het heel kalmpjes aandoen,omdat ik voel dat er protesten in mijn lichaam aan de hand zijn,en alhoewel ik mij daar altijd met hand en tand tegen verweert heb ga ik nu even de strijd niet aan(dapper he).
Ik heb vandaag mijn kleine bezigheid in Sonneburgh ook afgeblazen even helemaal niets................
Ik ben begonnen te lezen in een boek dat gaat over op weg naar herstel geschreven door O.Carl Simonton en zijn vrouw Stephanie Matthews-Simonton en James L. Creighton.
Een kans om te overleven,ik heb het gekregen vorig jaar van onze hongaarse vrienden uit Roemenie,Rosalie die toen bij ons in huis was is cardioloog en zij had dit boek in het engels ,wij zijn toen gaan zoeken op internet en hebben het in het nederlands kunnen vinden.
Mart heeft het al gelezen en vond het indrukwekkend ,maar ik was wat afstandelijk ervoor,het gaat over het positieve uit je lichaam halen hoe ziek je ook mag zijn.
Door speciale ademhalingtechnieken, en ontspanningsoefeningen kun je positieve energie halen uit je lichaam waardoor de kanker terugtrekt.
Ik ben er net in begonnen maar het pakt me wel ik zal proberen iedere keer hier een stukje over te schrijven.
Alles is het proberen waard want ik wil en ik moet mijn kinderen volwassen zien worden en zeker nog heel veel leuke dingen samen met Mart ondernemen.
Even nog over Jasper,hij heeft het erg druk maar ontzettend naar zijn zin in Goes.
Hij is begonnen aan een 20 urige stage van coachen en trainen bij T.O.G.R het d elftal.
Maar dat moet gebeuren na school,dus als een speer naar huis,eten, op de fiets naar de voetbal,en les geven en de andere twee avonden zelf trainen,om tien uur sávonds is het kaarsje op,gaat het licht uit en zijn wij arm gegeten want hij heeft mega honger aanvallen!!!!!!!!!
Gisteren had hij een judoles gehad,dus dat moest even op zijn vader uitgeprobeerd worden twee mannen van 1.90 meter over de vloer een hard blaffende teckel ertussen,lachen dus.
Verder had hij zwemlessen gehad,alles gaat op tijd,wedstrijd en ik begreep dat hij nu op school zijn zwemvaardigheden 1,2 en 3 moet gaan halen maar ik lag al op bed voordat hij thuis was en vanmorgen om zes uur was hij alweer de deur uit .
Vanavond om half zeven komt hij met de trein aan,dan ga ik hem halen om hem als een speer naar T.O.G.R te brengen want dan moet hij de d-tjes trainen en dan daarna maar eten,ik vind het heel zwaar voor hem,maar hij komt lachend thuis dus dat zit wel goed.
Bob heeft zijn eerste cijfers ook weer binnen ,dat is onze stille maar laat hem maar schuiven,hij moet aan boekverslagen gaan beginnen dat vind íe niet zo maar dat hoort er ook bij.
Met Vera heb ik van de week oorlog gevoerd,iedere morgen die strijd om naar school te gaan,stomme school,stomme juf,stomme meester en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Ik was het zo zat dat ik ze voor een keuze heb gesteld en gezegt dat wij woensdag naar een andere school zouden gaan kijken.
Dus gisteren vroeg zij of ze bij haar vriendin langs mocht gaan en heb ik nee gezegt want we gaan een andere school zoeken die zij zelf uit mocht kiezen,dat gezicht sprak boekdelen,dat was natuurlijk niet de bedoeling maar ik heb ze er wel een nacht over laten nadenken en gezegt dat ze nu de kans had, en anders moet ophouden met dat ongezellige humeur....................
Ik heb haar niet meer gehoord,ze is naar haar vriendin spelen en het is weer gezellig,ze wilde mij denk ik uittestten,nou dat is gelukt,het is weer vrede in huis.
Vrijdag gaat ze lekker naar Ouwehands dierenpark met school,daar heeft ze zin in ik heb een hele lange dag vrij ,als ik me lekker voel wil ik wat najaarsbakken in de tuin gaan vullen,maar ook het weer moet een beetje meewerken dan.
Lief dagboek het was weer een heel verhaal tot ziens liefs Marianne.

vrijdag 12 september

Lief dagboek.
Het valt me allemaal weer zwaar,ondanks mijn lach en het gaat goed hoor ,bekruipt de angst voor de uitslag,zou het toch stabiel blijven of..........
Ik voel het weer over mij heen komen,mijn schouders naar beneden gebogen,zomaar die tranen,waarom is mijn leven niet onbezorgt meer,maar iedere dag die angst,WAAROM!!!!!!!
Je ziet er goed uit,hoor ik dagelijks,ja gelukkig maar,stel dat ik er ook nog verkankerd uit zou zien (wat klinkt dat bizar) dan is het genieten echt ver te zoeken.
Ik heb veel tijd om na te denken,soms denk ik nu ,was ik maar zo'n mooie kruisspin in een web lekker in de tuin hangend van boom naar struik of tussen de prachtige hortensia's hangend zoekend naar voedsel en spinnen aan mijn web,maar eigenlijk spin ik iedere dag en geniet ik als ik in het park loop met Joep,maar mijn hersens stil zetten zou ook wel eens prettig zijn,en volgens mij maar ik ben geen bioloog hebben spinnen geen hersens.
Even wat anders het treinverhaal van Jap,soms reizen ze met 15 mede studenten en hebben vreselijk veel lol,de rit is lang en daarom muziek mee en dansen in de trein,de dans die ze vorige week vrijdag aan de ouders hebben laten zien na het introductie kamp,Jap heeft het gefilmd op zijn mobiel we hebben dubbel gelegen en de medereizigers ook.
Ze hebben ook een middag beesten zitten maken met ballonnen,een teckel,een giraf,een zwaard,en een hoed ,een aantal medereizigers bedankten voor de gezellige tijd in de trein en wensten ze veel plezier met elkaar.
Van studeren komt nog niet veel,maar plezier hebben ze in ieder geval wel.
Jap heeft z'n eerste les gegeven met een waanzinnig resultaat,alleen werken aan zijn taalgebruik,namelijk plat ROTTERDAMS,ja dat wordt nog wat.
Verder is hij op zoek naar een stage plek om training en coachschap te kunnen geven,eerst had hij bedacht om bij TOGR dat te gaan doen maar de plannen zijn geweizigd maar daar weet ik nog niet het fijne van.
Volgende week begint het echte werk en heeft hij een schappelijk rooster tot aan de herfstvakantie,hij moet zijn draai nog helemaal vinden,maar qua mede studenten heeft hij het prima naar zijn zin.

Ik las vanmorgen een mooi toepasselijk gedicht uit:Zonnestralen van de schepping.

Zoals een bloem de zon nodig heeft om bloem te worden,
zo heeft een mens de liefde nodig om mens te worden.

Er zijn zoveel bomen en bloemen,
zoveel vogels en vlinders,
zoveel weiden en bossen,
zoveel wonderen om ons heen,die wachten,
om een mens van droefheid te genezen.


In elke bloeiende bloem
zegt God dat Hij mij graag ziet.
In elke zingende vogel hoor ik Zijn liefde.
In elke hand,die mij steunt,
voel ik Zijn zorg voor mij.

Phil Bosmans.

Lief dagboek het weekend staat voor de deur ,ik hoop dat ik wat rust in mijzelf kan vinden,en mijn kracht terug krijg om door te gaan liefs Marianne.

woensdag 10 september.

Lief dagboek.
Gisteren mijn injectie gekregen,en nog steeds pijnlijke darmkrampen over gehouden na de ct scan.
Vandaag in Sonneburgh dokters spreekuur gedaan met veel plezier,tussen door nog een pillenkar voor een collega gedeelt,heerlijk maar nu...................
Thuis gekomen uitgeteld,op de bank neergeploft,ik geef me voor de volle 100% en dat moet ik nu weer bezuren.
Even een rondje met Joep gemaakt en voor de rest doe ik helemaal niets meer.
En toch wil ik het niet missen dus lekker gewoon morgen weer met frisse moed er tegen aan.
Deze foto is in Ouddorp gemaakt tijdens windkracht 7 met een giga zandstorm om onze oren.
Mart z'n lenzen vlogen er spontaan uit,je kon echt niet over het strand lopen zo hard waaide het.
Zo is het een paar dagen geweest,maar wel met de zon dus dat was genieten.
Gisterenavond kwam Jap thuis met de tweede reis Goes achter de rug met heel enthousiaste verhalen we hebben allemaal dubbel gelegen van het lachen over de trein verhalen!!!!!!!!!!!!!
Het reizen valt hem wel zwaar maar het is een kanjer,vandaag moest hij zijn eerste les geven aan 7 á 8 klas genoten,ben erg benieuwd krijgt een vervolg.
Ik heb behoefte om vanavond een hele grote wandeling te gaan maken maar of ik er echt puf voor heb weet ik niet.
Lief dagboek tot ziens.Marianne

maandag 8 september.

Lief dagboek.

Vanmorgen naar het ziekenhuis geweest,voor een bloedonderzoek,om mijn "piesflessen"te brengen en voor de ct scan.

Alles weer achter de rug,nu op dit moment erg moe ,en last van darmkrampen,heel vervelend .

Het afwachten kan weer beginnen ,samen hopelijk weer voor een half jaar maar liever nog voor een jaar wegblijven.

Mart maakt zich verschrikkelijk veel zorgen over mij,over de toekomst,maar samen blijven we positief met af en toe een traan.

Maar we blijven hoop houden op de toekomst,de moed erin houden,kracht putten uit ons geloof,samen lachen ,samen huilen,plannen maken ,en genieten van onze kinderen.

Dansen en zingen.

Vertel nu eens niet

over verdriet

over oorlog

maar vertel hoe mooi

je kunt dansen

en zingen

en zeg dat we ook

heel erg

mogen lachen. Ina Sipke Smit.

Lief dagboek tot gauw liefs Marianne

zondag 7 september

Lief dagboek.

Wat een week vol van spanning ,nieuwe ontwikkelingen op schoolniveau ,Jap naar Goes gebracht,Bob naar z'n nieuwe klas en Veer naar groep zes.

Maandag heb ik met Jap samen de spullen gepakt maar hoe krijg je een tent potten en pannen sport binnen en sport buiten kleding ,zwemkleding ,twee paar schoenen,skeelers een helm ,slaapzak nou ja al met al drie dagen kamperen op de fiets...................

Ik was bloed nerveus ,maar Jap was de rust zelve want nu ging het echt beginnen,hij had al wel wat verhalen gehoord van jongens die ook het cios hadden gedaan,en wist ook dat het kamp heeeeeeeel heftig zou zijn ,maar zei zelf ik zie het allemaal wel.

Dinsdag morgen werd hij om half acht opgehaald door zijn oom Rein de hele zooi in de auto en gaan dikke kus ,een knuffel en daar ging hij zonder mobiel dus vrijdag zou ik hem pas weer zien.

Geen bericht goed bericht maar de week kon mij niet snel genoeg gaan.

Woensdag heb ik de koffie lopen delen in Sonneburgh,na twee uur vier etages heen en weer gelopen was ik het zat dus toedeloe en lekker naar huis.

Donderdag ook s'middags nog een klusje in Sonneburgh gedaan,maar de injectie moet er weer aankomen en dat voel ik dan ook,ik wil alles zo graag maar de energie is er niet jammer maar helaas.

Gelukkig vrijdag naar Goes Jap ophalen,om 13.15 uur werden we verwacht op school,ik was heel nerveus hoe zou het met hem zijn,om half twee begon de opening.

De ouders werden welkom geheten door de directeur,onderwijl zag je foto's van de introductieweek op een groot scherm voorbij gaan,dat waren de meest bizarre toestanden waar je moederhart van oversloeg.

Een soort militaire oefening door greppels tijgeren,van boom naar boom slingeren door het water heen om aan de overkant te komen, vlotten bouwen skeeleren,fietsen,in de regen een tent opzetten,dansen,ochtend gymnastiek,zwemmen............

Toen kwamen de klassen een voor een binnen hollend als hun sportheld verkleed,zo begon ook het kamp,Jap was micheal Jordan een basketballer de tranen zaten hoog ook bij Mart hoorde ik later want Jap kwam hardlopend met zijn handen al klappend in de lucht met zijn klas binnen zo apetrots zaten wij daar samen allebei met onze emotie en gedachten.

Zo waren er 13 klassen ook uit de locatie Breda allemaal met hun eigen thema.

Toen gingen alle o de jaars (zo werden ze voorgesteld) dansen op waanzinnige muziek dat je zelf mee wilde doen.

Daarna werd er nog wat over de opleiding verteld,en viel plotseling het licht uit.....................

Alle studenten trokken hun CIOS kleding aan en daar stonden ze heel gaaf om te zien,blauwe broek met een rode trui en toen nogmaals de dans..............om drie uur was het afgelopen en konden we hem eindelijk in onze armen sluiten. Nu als eerste jaars student.

Een modder pakket werd er in de auto gelegd en Jap fietste naar het station om zijn fiets daar weer te parkeren,hij stapte in de auto ,hij is gaan vertellen en stopte voor de deur,is de douche ingestapt en ging het hele verhaal tegen Bob vertellen.

Hij heeft het vooral zwaar gehad,maar ontzettend leuk,hij had een behoorlijke snee in z'n voet en liep wat moeilijk maar nu twee dagen verder gaat het prima en gaat hij morgen voor de tweede keer met de trein naar Goes.

De dagen zijn heel lang geweest in het kamp gesport tot twee uur s'nacht,s'morgens om zes uur weer op om te sporten ook tot twee uur s'nachts ,dan om zes uur zwemmen en de laatste ochtend ,naar de gymzaal voor ochtendgymnastiek in een slaapzak ja,ja dat is het begin van een studie aan het CIOS.

Ik ben vanaf vrijdag op dieet,nee,nee geen Sonja Bakker maar een dieet voor mijn urine onderzoek die morgen ingeleverd moet worden,ik heb op dit moment drie flessen vol gepiest en vanaf 24 uur nuchter voor de scan van morgen.

Ik zal blij zijn als het morgen middag is dan is alles weer achter de rug en dan wachten tot 2 oktober.

Vanmiddag naar mijn broertje geweest want hij is jarig ,we hebben hem verrast met geweldige 40+hebbe dingetjes of hij het echt leuk vond..........maar wij wel dus.

Lief dagboek tot ziens liefs Marianne.